«4 Δεκεμβρίου 1940
... Ὁ στρατηγός Σορίτσε μοῦ τηλεφώνησε σήμερα τό πρωί ὅτι οἱ Ἕλληνες κατέλαβαν τό Πόγραδετς καί διέσπασαν τίς γραμμές μας... Ὁ Μουσολίνι μέ καλεῖ στό Παλάτσο Βενέτσια. Τόν βρῆκα πολύ ἀποθαρρημένο. Λέει: - Δέν ὑπάρχει ἄλλη διέξοδος. Εἶναι παράδοξο καί γελοῖο. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ζητήσουμε κατάπαυση τῶν ἐχθροπραξιῶν. - Ἀδύνατον! Πρέπει ν᾿ ἀντισταθοῦμε. Ὁ Ντούτσε τελικά ἀποφασίζει νά γίνει μιά νέα ἀπόπειρα».
(Ἀπό τό «Ἡμερολόγιο» τοῦ ὑπουργοῦ
τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Ἰταλίας)
«Θεωρῶ ὑποχρέωσή μου νά ἐξάρω τή γενναιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ καί νά τονίσω τή λύπη μου, διότι σέ μιά κρίσιμη στιγμή τοῦ πολέμου ὁ στρατός αὐτός ἦταν ἐχθρός καί ὄχι σύμμαχος τῶν Γερμανῶν».
(Προσφώνηση τοῦ συνταγματάρχη Σράιμπερ, σέ γεῦμα πού τοῦ παρέθεσαν βούλγαροι ἀξιωματικοί)
«Ἡ ἱστορική δικαιοσύνη μέ ὑποχρεώνει νά διαπιστώσω ὅτι ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀντιπάλους, πού ἀντιμετωπίσαμε, ὁ ἕλληνας στρατιώτης ἰδίως πολέμησε μέ ὕψιστο ἡρωισμό κι αὐτοθυσία».
(Ἀπό λόγο τοῦ Χίτλερ, 4 Μαΐου 1941)
http://www.apolytrosis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου